Mensen denken altijd dat het gras aan de andere kant van het hek groener is, doordat iedereen afgeleid is. Er is tegen je gezegd dat je richtingen in moet gaan die tegen je natuur ingaan. Je gaat niet naar je eigen potentieel toe. Wat anderen wilden dat je was, probeer je wel te zijn, maar het kan niet bevredigend zijn. Als het bevredigend is, zegt de logica: ‘Misschien is het niet genoeg – zorg dat je meer van krijgt.’

Dan ga je achter meer aan; dan begin je om je heen te kijken. En iedereen loopt rond met een masker dat glimlacht, blij kijkt, dus is iedereen alle anderen aan het misleiden. Je draagt ook een masker, zodat anderen denken dat je gelukkiger bent dan zij. Jij denkt dat anderen gelukkiger zijn dan jij.

Het gras lijkt groener, ja – maar van beide kanten. De mensen die aan de andere kant van het hek wonen, zien jouw gras en dat lijkt hen dan groener. Het ziet er echt groene, dikker, beter uit. Dat is de illusie die afstand creëert. Als je dichterbij komt, begin je te zien dat het niet zo is,. Maar mensen houden elkaar op afstand. Zelfs vrienden, zelfs geliefden houden elkaar op afstand; te grote nabijheid zal gevaarlijk zijn, ze kunnen jouw realiteit zien.

Je bent vanaf het allereerste begin misleid, dus wat je ook doet, je zult ongelukkig blijven.

De natuur weet niets van geld, anders zouden er dollars aan de bomen groeien. De natuur weet niets van geld; geld is louter een uitvinding van de mens – nuttig, maar ook gevaarlijk. Je ziet iemand met veel geld en je denkt dat geld misschien vreugde geeft: kijk naar die man, hoe blij hij lijkt te zijn, ga dus achter geld aan. Iemand is gezonder – ga achter gezondheid aan. Iemand doet iets anders en kijkt heel tevreden – volg hem.

Maar het zijn altijd de anderen en de maatschappij heeft het zo geregeld dat je nooit over je eigen potentieel zult nadenken. En de ellende is dat je niet jezelf bent. Wees alleen maar jezelf en dan is er geen ellende en geen competitie en geen gezeur dat de anderen meer hebben, dat jij niet meer hebt.

En als je zou willen dat het gras groener was, hoef je niet naar de andere kant van het hek te kijken; je kunt het gras aan jouw kant van het hek groener maken. Het is zoiets eenvoudigs het gras groener te maken. Maar je kijkt alleen maar ergens anders en de gazons zien er zo mooi uit – behalve het jouwe.

Ieder mens moet in zijn eigen potentieel geworteld raken, wat het ook is, en niemand zou specifieke aanwijzingen, leiding moeten geven. Ze zouden iemand moeten helpen, waar hij ook heen gaat, wat hij ook aan het worden is. En de wereld zal zo tevreden zijn dat je het niet zult geloven.

De wereld is tegen individualiteit. Ze is ertegen dat je slechts je natuurlijke zelf bent. Ze wil dat je een robot bent, en als je ermee hebt ingestemd een robot te zijn, zit je in de problemen. Je bent geen robot. Dat was niet de bedoeling van de natuur, een robot van jou te maken. Dus omdat je niet bent wat je bedoeld was te zijn, ben je voortdurend aan het zoeken: ‘Wat ontbreekt er? Misschien betere meubels, betere gordijnen, een beter huis, een betere man, een betere vrouw, een betere baan…’ Je hele leven span je je in en haast je je van de ene plaats naar de andere. Maar de maatschappij heeft je vanaf het allereerste beging misleid.

Het is mijn streven je bij jezelf terug te brengen en je zult opeens ontdekken dat al die onvrede verdwenen is. Het is niet nodig meer te zijn – je bent genoeg. Iedereen is genoeg.