„Wat zijn emoties?

Wat zijn je gedachten, anders dan golfjes op een meer? Wat zijn je emoties, je stemmingen, je gevoelens? Wat is dat hele denken van je? – ––n grote warboel! En door deze warboel zie je je eigen natuur niet. Ga je maar verder jezelf mis te lopen. Je ontmoet Jan en alleman en je komt nooit jezelf tegen.

Jij bent boos, maar je kunt niet voor eeuwig boos blijven. Zelfs de meest boosaardige man moet zo nu en dan lachen, dat kan niet anders. Het kan niets iets permanents worden, boos te zijn.

Zelfs de meest droefgeestige persoon glimlacht; en zelfs de grootste lachebek moet soms huilen en krijgt tranen in zijn ogen. Emoties kunnen niet permanent zijn. Daarom heten zij ‘emoties’, het woord komt van ‘movere’, bewegen. Zij veranderen, vandaar dat het emoties zijn.

Van de ene naar de andere ben je in een constante verandering. Het ene moment ben je bedroefd, het andere moment ben je blij; dit moment ben je boos, dat moment ben je heel erg medelievend; dit moment houd je van, en weer een ander moment kun je iemand wel schieten; de morgen was prachtig, de avond is verpest. En zo gaat het maar door.

In het normale spraakgebruik is het hart de zetel van emoties zoals liefde en haat of woede. Net zoals het denken de bron is van logische gedachten, zo is het hart de bron van alles dat emotioneel en gevoelsmatig is. Dat is de gewone kijk op de zaak.

Wij hebben altijd geleefd met deze traditionele scheiding, dat fantasie en gevoelens en emoties en stemmingen uit het hart voortkomen. Maar je hart is gewoon een soort pomp. Alles wat je denkt of je voorstelt of voelt vindt plaats binnen het denken. Je hersenen hebben zevenhonderd centra en daar vindt alles plaats. Maar als Boeddha het over ‘het hart–’ heeft bedoelt hij dat wat precies het centrum is van je wezen. Hij heeft begrepen dat je liefde, je haat, en alles voortkomt uit je denken. En ik denk dat hij daarbij heel wetenschappelijk is, en dat alle psychologen het met hem eens zullen zijn." Osho