Ο Όσσο μάς δελεάζει να προχωρήσουμε προς το άγνωστο, προς το υπέρτατο στοιχείο. Αυτό το ταξίδι είναι η πιο μεγάλη περιπέτεια που προσφέρεται στον άνθρωπο. Απαιτείται πολύ μεγάλη τόλμη και χρειάζεται να ριψοκινδυνεύσουμε τα πάντα μας. Διότι, όπως λένε οι σούφι, ΄΄Ο άνθρωπος πρέπει να πεθάνει πριν πεθάνει,΄΄ να πεθάνει ως προς το εγώ του, ώστε να ξαναγεννηθεί ως προς τη ζωή. Ξαναζωντανεύοντας παλιές ιστορίες των σούφι, ο Όσσο μιλά για το εγώ ως ένα εμπόδιο στο δρόμο προς τον αληθινό μας εαυτό, μιλά επίσης για την αξία του διαλογισμού, τη διαφορά ανάμεσα στις γνώσεις και τη σοφία, τη σχέση ανάμεσα στην ευτυχία και τη δυστυχία, την ομορφιά της λύπης και την αγάπη ως μια δύναμη μεταμορφωτική.